"Беҙҙе лә ҡуй!"

Урын йәлме ни, әлбиттә, ҡуябыҙ. Бигерәк тә һеҙҙең һымаҡ егеттәр өсөн. Бер сара ла (ул күңелле байрам булһынмы, күңелһеҙерәк, ҡайғылы мәл булһынмы - егеттәребеҙҙе ерләгәндә, мәҫәлән) һеҙһеҙ үтмәй. Беҙҙе йырһыҙ-моңһоҙ ҡалдырмайһығыҙ, күңелле саҡта йырлап-уйнап күңелде тағы ла нығыраҡ күтәрәһегеҙ, ә инде ҡайғырған мәлдәребеҙҙә, музыка ярҙамында, хәлебеҙҙе еңеләйтәһегеҙ. Фронттың алғы һыҙығында һеҙ, ҡыҫҡаһы. Ҡышҡы һыуыҡта өшөп, йәйге селләлә бешеп тораһығыҙмы, һеҙҙе күп осраҡта оноталар. Беҙ онотмайбыҙ һәм бөгөн, яйын тура килтереп, ошонда ҡуйып, рәхмәт тибеҙ.